Με αφορμή το ποίημα "Για τον όρο μετανάστες"-Μ. Μπρεχτ γράφουμε προκηρύξεις...

 Ενδεικτικές εργασίες των μαθητριών/ών του Β5

 

                       

 

Αντι-ιστορίες με αφορμή το διήγημα του Τσέχωφ "Ένας αριθμός"

Οι μαθήτριες/ές εργαζόμενες/οι ομαδικά και αξιοποιώντας τις συνεργατικές παρουσιάσεις γράφουν αντι-ιστορίες σε μορφή διαλόγων με έναυσμα το διήγημα του Τσέχωφ «Ένας αριθμός». Η αντι-ιστορία  (counterstories) είναι μια ιστορία που αντιτίθεται σε μια υπάρχουσα ιστορία και δίνουν φωνή στην Ιουλία αλλά και σε κάθε Ιουλία. Τοποθετούν τις ηρωίδες τους και στο σήμερα και τις κατασκευάζουν δυναμικές, μαχητικές να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

και... μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες! Έτσι, για να μην ξεχάσουμε το webex ;-) :P 

 

Για ένα παιδί που κοιμάται: παιδική εργασία

 

Οι μαθήτριες/ές του Β2 με αφορμή το ποίημα "Για ένα παιδί που κοιμάται" της Δ. Χριστοδούλου εργάζονται σε πρώτη φάση ομαδικά (breakout sessions) με φύλλα εργασίας (google docs). Τα φύλλα εργασίας βασίζονται -με κάποιες αλλαγές- σε εκπαιδευτικό υλικό  του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων http://foundation.parliament.gr/central.aspx?sId=110I444I1140I646I460627. Στην ολομέλεια παρουσιάζουν τα θέματα που επεξεργάστηκαν. Στη συνέχεια, σε έναν ψηφιακό πίνακα καταγράφουν κάποια βασικά συμπεράσματα για την παιδική εργασία (Αίτια, συνέπειες, συνθήκες, σκέψεις, αναζήτηση σχετικών άρθρων), ώστε να οδηγηθούν και στην παραγωγή ενός δικού τους άρθρου. 

*Να σημειωθεί ότι τα άρθρα που έχουν αναρτηθεί, οι μαθητές/τριες τα έγραψα σε word. Ακολουθούν τα φύλλα εργασίας.

Παιδιά χωρίς όνομα

Η παιδική εργασία είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Ποιος δεν έχει ακούσει ιστορίες και βιώματα από τους παππούδες του για τα δύσκολα χρόνια που έζησαν, όταν ήταν μικρά παιδιά.

Οι αιτίες είναι πολλές. Φτώχια, πόλεμος, κατοχή, μετανάστευση, προσφυγιά και τέλος, οικογενειακά προβλήματα ανάγκασαν πολλά παιδιά να βγουν από νωρίς στη βιοπάλη. Άλλα βρέθηκαν σε φανάρια να πουλάνε διάφορα αντικείμενα ή να καθαρίζουν τζάμια διερχόμενων αυτοκινήτων, άλλα σε εργοστάσια ή χωράφια ακόμα και σε ταβέρνες ως σερβιτόροι και δυστυχώς άλλα να τα εκμεταλλεύονται πιέζοντάς τα να ζητιανεύουν.

 Οι συνθήκες εργασίας είναι απάνθρωπες, άθλιες και ακατάλληλες για ένα παιδί. Είναι εκτεθειμένα στη βροχή, στον καυτό ήλιο, στο κρύο. Οι ώρες εργασίας είναι πολλές μα το χειρότερο είναι ο τρόπος αντιμετώπισής τους από τους περαστικούς. Δυσαρέσκεια, αηδία, οίκτος και περιφρόνηση.

Οι μικροί βιοπαλαιστές δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες εκπαίδευσης όπως τα υπόλοιπα παιδιά, χάνουν την ανεμελιά της παιδικής τους ηλικίας και ζουν σαν ενήλικες, δεν έχουν χρόνο για τον εαυτό τους και πολλές φορές τους δημιουργούνται συναισθηματικά και ψυχικά τραύματα.

Έτσι, κάποιος θα έπρεπε να μεριμνήσει για αυτά τα παιδιά και να αποτελέσει την ασπίδα τους κατά της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης γιατί όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα.

Βασίλης Κ.

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ 21Ο ΑΙΩΝΑ

 

Η παιδική ηλικία είναι συνδεδεμένη στο μυαλό όλων μας με πολύ παιχνίδι, χαρά και ανεμελιά. Είναι η ηλικία όπου  ο άνθρωπος διαμορφώνει χαρακτήρα, λαμβάνει αρχές και μόρφωση και κάνει τις πρώτες του σκέψεις για το μέλλον. Εκείνη την περίοδο, το παραμικρό συμβάν μπορεί να στιγματίσει το παιδί για πάντα και να δημιουργήσει ψυχικά προβλήματα. Αν και βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα , η παιδική εργασία αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Αυτή η κατάσταση επικρατεί κυρίως στις τριτοκοσμικές χώρες όπου οι άνθρωποι ζουν με χαμηλό υπόβαθρο πολιτισμού και εκπαίδευσης. Ένας από τους κύριους λόγους είναι η οικονομική αδυναμία. Τα παιδιά αναγκάζονται να εργαστούν, προκειμένου με το εισόδημά τους να βοηθήσουν έστω και λίγο την οικογένειά τους να τα βγάλει πέρα. Άλλη μία αιτία είναι η ανάγκη για επιβίωση. Αρκετά παιδιά είναι ορφανά και δεν έχουν κάποιον να τους φροντίσει και να τους παρέχει τα αναγκαία, οπότε η μόνη λύση τους είναι να εργαστούν για να ζήσουν.

Παράλληλα, όμως, οι συνθήκες εργασίας είναι άθλιες, αποτρόπαιες και ανθυγιεινές για να δουλέψει ένας ενήλικας, πόσο μάλλον για ένα παιδί. Εκτός από τα μικρόβια που μπορούν να επηρεάσουν την υγεία τους, πολλές φορές τα αφεντικά τους τα χτυπούν  και τα κακομεταχειρίζονται για να κάνουν καλύτερα τη δουλεία τους. Επίσης λόγω των επικίνδυνων χώρων εργασίας, πολλά παιδιά τραυματίζονται, αρρωσταίνουν ή ακόμα πεθαίνουν κατά τη διάρκεια εργατικών ατυχημάτων.  Έτσι μαθαίνουν από μικρά τι θα πει στ’ αλήθεια δυσκολία και εργασία, χωρίς να έχουν παιδικές αναμνήσεις. Φυσικά αυτή η κατάσταση είναι παγκόσμιο πρόβλημα και μας αφορά όλους ,καθώς αυτά τα παιδιά εργάζονται για να έχουμε εμείς όλα αυτά τα αγαθά.

Μαρίλια Κ.

Παιδική εργασία ένα παγκόσμιο φαινόμενο

 

Με αφορμή το κείμενο του σχολικού βιβλίου Λογοτεχνίας Β’ Γυμνασίου «Για ένα να παιδί κοιμάται», γράφω αυτό το άρθρο για την παιδική εργασία.

Η παιδική εργασία είναι η εκμετάλλευση παιδιών, κυρίως στις ηλικίες  5 με 15, με κάθε μορφή εργασίας. Η παιδική εργασία απαγορεύεται στις μέρες μας και έχει μειωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα πολλά παιδιά κυρίως στις χώρες τρίτου κόσμου αντί να πηγαίνουν σχολείο, δούλευαν καθημερινά σε εργοστάσια, χωράφια και ορυχεία. Ευτυχώς, στις αρχές του 20ου αιώνα τα ποσοστά παιδικής εργασίας μειώθηκαν, καθώς θεσπίστηκαν νόμοι και πολλά σχολεία δέχτηκαν παιδιά δωρεάν και τα βοήθησαν να ενταχθούν στην κοινωνία.

Οι συνθήκες εργασίας αυτών των παιδιών είναι μη υποφερτές και πάρα πολύ σκληρές. Επίσης, οι είναι πολύ καταπιεστικές καθώς τα αφεντικά των παιδιών είναι σκληρά και έχουν πολλές απαιτήσεις από αυτά. Η καθημερινή πίεση στα παιδιά έχει αρνητικά αποτελέσματα στην ψυχολογία, αλλά και στην υγεία τους. Αρχικά, τα παιδιά κουράζονται και εξαντλούνται, καθώς καταστρέφεται η παιδική του ηλικία και ψυχολογία. Επιπλέον, πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι στερούνται τα δικαιώματα τους, όπως το δικαίωμα της εκπαίδευσης.

Η παιδική εργασία μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές αιτίες.  Ένα παιδί οδηγείται στην εργασία για πολλούς λόγους Ένα παράδειγμα, είναι η απουσία της οικόγενειας. Με άλλα λόγια όταν ένα παιδί δεν έχει οικογένεια προσπαθεί και αγωνίζεται καθημερινά για να μπορέσει να ζήσει. Άλλη μια αιτία είναι η στέρηση της στέγης. Πολλά παιδιά για να βρουν ένα μέρος να κοιμηθούν το βράδυ χρειάζεται να δίνουν χρήματα σε κάποιον, ώστε να τους την παρέχει. Τελευταία αλλά όχι λιγότερη σημαντική αιτία, της παιδικής εργασίας, είναι ο χαμηλός οικογενειακός προϋπολογισμός. Στις μέρες μας αρκετά παιδιά δουλεύουν για να μπορέσουν να συνεισφέρουν οικονομικά στην οικογένεια τους.

Συμπεραίνοντας,  η παιδική εργασία είναι ένα φαινόμενο πολύ λυπηρό. Από την άλλη πλευρά είναι πολύ αισιόδοξο το γεγονός ότι έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια.       

                                                                                 Άννα Κ.

Παιδική εργασία

Παιδική εργασία ορίζεται η εργασία που παρέχεται από παιδιά κάτω τον 18 ετών και σε πολλές τρίτες χώρες κάτω τον 15 επιβαρύνοντας της σωματική, συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξή τους. Τα ανήλικα αυτά παιδιά εργάζονται  στη δουλειά του πατέρα ή των συγγενών τους, κάνοντας διάφορα επαγγέλματα, όπως το να πουλάνε χαρτομάντιλα στα φανάρια. Πολλά από αυτά γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Άλλα παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης λόγω της σωματικής τους αναπηρίας από διάφορους επιτήδειους. Τέλος υπάρχουν και τα εκείνα που εργάζονται στον χώρο του θεάματος ( θέατρο, τηλεόραση, μόδα).

Η παιδική εργασία είναι αποτέλεσμα οικονομικής δυσχέρειας των νοικοκυριών αλλά και της κρίσης του θεσμού της οικογένειας. Η μετανάστευση πληθυσμών και η προσφυγιά οδηγούν πολλές φορές στην εκμετάλλευση των παιδιών. Η έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας , ο ρατσισμός, η απουσία ανθρωπιστικής παιδείας και η αδιαφορία της κοινωνίας έχουν ως αποτέλεσμα το φαινόμενο της παιδικής εργασίας να λάβει μεγάλες διαστάσεις και να καταπατούνται τα δικαιώματα των παιδιών.

Επομένως, θα πρέπει να υπάρχουν αρμόδιες υπηρεσίες που να ελέγχουν και να παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα, όπως κοινωνική πρόνοια και υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των παιδιών που αδυνατούν να πάνε σχολείο.   Οφείλουμε να προστατεύουμε τα δικαιώματα όλων των παιδιών, γιατί η ανθρώπινη αξία  είναι υπέρτατο αγαθό και καθήκον όλων μας. 

Αλέξανδρος Κ.

 

                                              Η παιδική εργασία

Η παιδική εργασία είναι η εκμετάλλευση των παιδιών μέσω οποιασδήποτε μορφής εργασίας που τους στερεί το δικαίωμα της μάθησης, την ελευθέρια σκέψης και τα καθιστά ηθικά και σωματικά καταπονημένα.

            Τα μικρά παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουνε κυρίως για οικονομικούς λόγους αλλά και επειδή μπορεί οι γονείς τους να μην είναι ικανοί να τους μεγαλώσουν με τον σωστό τρόπο. Αυτά τα παιδιά συχνά δέχονται ‘’μπούλινγκ’’ απο τους συνανθρώπους τους, καθώς και απο τα αφεντικά τους αφού δέχονται άσχημους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς και πολλές φορές ξύλο.

             Φυσικά υπάρχουνε πολλές συνέπειες στα ανήλικα που δουλεύουνε σκληρά κάτω από άθλιες συνθήκες. Αυτά τα ταλαιπωρημένα, μικρά παιδιά δεν έχουνε παιδική και προσωπική ζωή, δηλαδή να παίζουνε ανέμελα στα πάρκα και στις πλατείες με τους φίλους τους, να ξεκουράζονται, να πηγαίνουνε βόλτα με τις οικογένειές τους και ό,τι άλλο κάνουνε τα παιδιά, έτσι όπως τους αξίζει. Ακόμα η καταναγκαστική εργασία έχει επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία. Επίσης νιώθουν ανασφάλεια και δυσκολεύεται να εμπιστευτεί τους γύρω του. Μια ακόμη συνέπεια είναι ότι τα παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να κοινωνικοποιηθούν, έτσι στο μέλλον θα αναπαράγουν τη βία που εισέπραξαν στην παιδική τους ηλικία. Η παράνομη εργασία στερεί το δικαίωμα, κάθε παιδιού, στην εκπαίδευση και σε μια υγιή ανάπτυξη.

            Πιστεύω πως το φαινόμενο της παιδικής εργασία, είναι κάτι που πλέον υπάρχει στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ίσως θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί αν καταπολεμηθεί η φτώχεια, αλλά πώς;

Αθανασία Κ.

 

Παραβιάζοντας τα δικαιώματα των παιδιών

     Η παιδική εργασία αποτελεί ένα παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο το οποίο αφορά παιδιά από πέντε έως δεκατεσσάρων χρονών. Τα παιδιά αυτά έρχονται αντιμέτωπα από την τρυφερή τους ηλικία με την περιθωριοποίηση και την σκληρότητα του κόσμου και είναι από μικρά στα βάσανα.

    Τα αίτια που προκαλούν την παιδική εργασία είναι αρκετά. Αρχικά, οι πόλεμοι είναι ένα από τα συχνότερα αίτια καθώς αναγκάζουν τα παιδιά  να μεταναστεύσουν σε μία άλλη χώρα και να εργαστούν. Επίσης, ένα ακόμη αίτιο είναι, όταν τα παιδιά προέρχονται από φτωχές και πολυμελείς οικογένειες, που δεν είναι ικανές να συντηρήσουν όλα τα μέλη τους. Τέλος, η δημιουργία του φαινομένου αυτού οφείλεται στην παραμέληση των παιδιών από τους γονείς τους πράγμα το οποίο τα οδηγεί να δουλέψουν για να συντηρήσουν τον εαυτό τους.

  Αυτοί οι ήρωες της ζωής μαθαίνουν από μικρή ηλικία τη σκληρότητα του κόσμου Πρώτον, τα περισσότερα από αυτά  εργάζονται σε βάρβαρα ωράρια και μέσα στη βρομιά, το κρύο, την υγρασία, ενώ πολλές φορές έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες. Δεύτερον, αρκετά συχνά οι δουλειές που κάνουν είναι επικίνδυνες, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή. Τρίτον, βιώνουν μαρτυρικές καταστάσεις από τα αφεντικά τους, όταν τα αποτελέσματα από τη δουλειά τους δεν είναι αυτά που επιδιώκουν.

    Τα αποτελέσματα του φαινομένου αυτού είναι να μην έχουν τα παιδιά την απαραίτητη μόρφωση έτσι ώστε στην ενηλικίωσή τους να ακολουθήσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. Ακόμα δεν ζουν την παιδική τους ηλικία και στερούνται με τον τρόπο αυτό τις στιγμές ξεγνοιασιάς, την αθωότητα της ηλικίας τους και τα παιχνίδια με τους φίλους και τα αδέλφια τους. Επιπρόσθετα, αυτή η κατάσταση έχει συνέπεια στη σωματική και ψυχική τους υγεία.

    Το σίγουρο είναι πως αυτά τα παιδιά ξέρουν πως δεν υπάρχει ο όμορφος κόσμος των παραμυθιών με τους ήρωες  πάνω στα άσπρα άλογα, αλλά παντού υπάρχουν μάγοι και τέρατα. Πλάσματα που ποτέ δεν θα νοιαστούν για αυτά. Πλάσματα που πάντα θα τα έχουν στην άκρη της σκληρής ζωής. Πλάσματα που δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν την τραγωδία που περνούν, γιατί δεν θα βρεθούν ποτέ στη θέση τους .

Ελένη Κ.

 

 

Παιδική εργασία

Η παιδική εργασία δυστυχώς στις μέρες μας είναι ένα συχνό φαινόμενο. Τα παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται για πολλούς λόγους και αυτό μπορεί να έχει πολλές αρνητικές συνέπειες για αυτά.

Όπως είπαμε και πιο πάνω οι ανήλικοι αναγκάζονται να εργαστούν για διάφορους λόγους. Ένας  από αυτούς είναι η οικονομική κρίση σε μια οικογένεια. Συγκεκριμένα, οι γονείς μπορεί να είναι φτωχοί ή να μην έχουν δουλειά και για αυτό τα παιδιά τους δουλεύουν για να βγάλουν χρήματα, ώστε η οικογένεια να έχει κάτι να φάει ή να πιεί.

Ένα άλλος σοβαρός λόγος που τα παιδιά <πρέπει> να δουλέψουν είναι πως οι ίδιοι οι γονείς δεν τα θέλουν: τα διώχνουν από το σπίτι, τα εκμεταλλεύονται για να κάνουν διάφορες δουλειές για τις οποίες εκείνα αντιδρούν. Ακόμη  όταν τα παιδιά δεν κάνουν αυτές τις δουλειές που τους ζητάει το αφεντικό μπορεί να τα βασανίσει ή τα τιμωρεί

Όλα αυτά έχουν πολλές αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά, καθώς δεν μπορούν να αποκτήσουν μόρφωση , να ζήσουν την παιδική ηλικία. και επίσης θα νιώθουν στενοχωρημένα γιατί δεν πάνε σχολείο ως αποτέλεσμα να μην έχουν φίλους . Για αυτό  ας προσπαθήσουμε και σήμερα να βοηθήσουμε αυτούς τους καημένους ανηλίκους στο να έχουν μια κανονική ζωή.

Άλεξ Ζ.

                              <<  Παιδική εργασία >>

  Στις μέρες μας ,υπάρχουν αρκετά παιδιά που βιώνουν την εργασία από μικρή ηλικία . Αυτά τα παιδιά είναι αμέτρητα. Αναγκάζονται και ζουν μες τη φτώχεια παλεύοντας για να επιβιώσουν.

   Οι αιτίες που τους οδηγούν να εργαστούν είναι ποικίλες. Τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας είναι μια κύρια , σημαντική αιτία που τα ωθεί στην εργασία. Εκτός, από τα οικονομικά θέματα , υπάρχει και η περίπτωση της εγκατάλειψης των γονιών τους. Καθώς και η αναγκαστική φυγή από την χώρα τους μεταναστεύοντας σε άλλους τόπους για να βγάλουν χρήματα δουλεύοντας.

  Τα αποτελέσματα αυτών των προβλημάτων είναι να χάνουν την παιδική τους ηλικία , δηλαδή να μην μπορούν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση , να μην έχουν φίλους κλπ. Ζουν χωρίς τροφή , στέγη, φροντίδα, ασφάλεια και ζεστασιά από οικογενειακά πρόσωπα. Επιπλέον, το πιο  σημαντικό είναι ότι βιώνουν την κακομεταχείριση και την εκμετάλλευση των αφεντικών τους.

 Κατά την άποψή μου η παιδική εργασία είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει στις περισσότερες χώρες της γης και πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια φιλανθρωπικών ομάδων και της Πολιτείας.

Χριστίνα Κ.

Παιδική εργασία

Η παιδική εργασία είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Κυρίως  συναντάται σε φτωχές χώρες.

  Στην παιδική εργασία υπάρχουν 2 όψεις. Η πρώτη όψη είναι κάποιοι επιχειρηματίες να εκμεταλλεύονται τα παιδία και να τα παίρνουν μαζί τους να δουλέψουν. Η άλλη όψη είναι ότι τα παιδιά αναγκάζονται να δουλέψουν  γιατί μπορεί να υπάρχει πολλή φτώχια ή πόλεμος  με αποτέλεσμα να μεταναστεύουν και να αναγκάζονται να δουλέψουν για να ζήσουν.

  Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται τα παιδιά  είναι πολύ δύσκολες, σκληρές και κάποιες φορές βίαιες, αλλά και επικίνδυνες. Για παράδειγμα όταν κάποιο δουλεύει στα φανάρια υπάρχει ο κίνδυνος  ένας οδηγός να χτυπήσει το παιδί  με τον αυτοκίνητο Η παιδική εργασία έχει πολλές συνέπειες. Μία από αυτές είναι ότι χάνεται η παιδική ηλικία των παιδιών αλλά και η εκπαίδευση τους.

  Επομένως, η εργασία των παιδιών δεν είναι καθόλου καλή για τα παιδιά καθώς έχει ως αποτέλεσμα την πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου αλλά και την σωματική και πνευματική κούραση των παιδιών.   

Γιώργος Θ.

 

Παιδική εργασία

Η παιδική εργασία συνδέεται με τη φτώχεια. Οι συνθήκες  αυτές στέλνουν τα παιδιά στην αγορά εργασίας από μικρή ηλικία, ώστε να συμβάλουν στην αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος στο σπίτι. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι εργοδότες προτιμούν τους εργάτες κάτω τον 10 χρόνων, γιατί μπορούν εύκολα να τα εκμεταλλευτούν και αυτό έχει ως συνέπεια χαμηλότερο μισθό.  Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει ο θεσμός της οικογένειας, καθώς πολλές φορές η ίδια οικογένεια αναγκάζει τα παιδία χωρίς την θέληση τους να δουλέψουν απειλώντας τα πώς αν δεν το κάνουν θα υποστούν σωματική ή σεξουαλική βία. Οι γονείς μάλιστα πολλές φορές αρνούνται να στείλουν τα παιδία στο σχολείο βγάζοντας τα στην αγορά εργασίας. Τέλος η μετανάστευση πληθυσμών αλλά και η προσφυγιά οδηγούν στην εκμετάλλευση των παιδιών.

Φωτεινή Κ.

Παιδική εργασία

Στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι υποφέρουν λόγω έλλειψης χρημάτων. Μάλιστα σε μερικές χώρες τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν ή ακόμη και να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη ζωή. Αρχικά αναγκάζονται και εργάζονται όλη μέρα για να βγάλουν το ψωμί τους και μάλιστα κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Βρίσκονται σε ξένη χώρα και είναι δύσκολη  η προσαρμογή. Ακόμη κάποιοι άνθρωποι βλέπουν τα παιδία υποτιμητικά και μπορεί να τα κοροϊδεύουν και να τα εκμεταλλεύονται. Βέβαια, με τη δουλειά δεν μπορούν να χαρούν την ανεμελιά της παιδικής τους ηλικίας αλλά υπάρχει ελπίδα να ζήσουν στο μέλλον μια καλή και ευτυχισμένη ζωή. 

Μαρία Κ.

Η παιδική εργασία στο παρελθόν

Η παιδική εργασία είναι σπάνια, καθώς έχουν αλλάξει πολλά στις μέρες μας. Πιο παλιά ήταν ένα συχνό και φυσιολογικό φαινόμενο το να δουλεύει το παιδί. Σήμερα τα περισσότερα παιδιά έχουν να ντυθούν καθώς όλοι οι γονείς δουλεύουν. Επίσης πηγαίνουν στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και φοιτούν σε όλες τις τάξεις του σχολείου. Τότε τα παιδία δεν πήγαιναν στο σχολείο, κυρίως τα φτωχά παιδία από χωρίο, γιατί οι γονείς ήθελαν βοήθεια στο σπίτι και στις καλλιέργειες. Καμία  φορά ,όμως, το χωρίο μπορεί να μην είχε σχολείο και τα παιδία να έμεναν αγράμματα. Όλα αυτά πλέον έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν ωστόσο και σήμερα περιπτώσεις που τα παιδιά αναγκάζονται να εργάζονται.

Έλενα Κ.

 

A ta paidia ton fanarion from Maria Michali

B istoria tou xristou from Maria Michali

G athina simera from Maria Michali

D istoria tis spiridoulas from Maria Michali

E athina1936 from Maria Michali

St athina 1930 from Maria Michali

Βιογραφικό Μουσείο "Άννα Φρανκ" και...μουσειοπαιδαγωγικές δραστηριότητες

 Στο Βιογραφικό Μουσείο "Άννα Φρανκ" μπορείτε να περιηγηθείτε σε φωτογραφικό υλικό το οποίο συγκεντρώθηκε από τους μαθητές/τις μαθήτριες του Β2 αρχικά σε ένα padlet. Το υλικό είναι ταξινομημένο με βάση τη χρονογραμμή που δημιούργησαν τα παιδιά από το 1929 έως το 1947 και οι πληροφορίες γράφτηκαν από τους ίδιους τους μαθητές/τις ίδιες τις μαθήτριες μετά από αναζήτηση στο διαδίκτυο. Το τεχνικό μέρος του Μουσείου έγινε από τη διδάσκουσα. Στόχος είναι οι μαθητές/τριες να περιηγηθούν σε ένα μουσείου -στο οποίο άλλωστε είναι συνδημιουργοί- και να ασχοληθούν με δραστηριότητες μέσα από την παρακολούθηση των εκθεμάτων. Αφού λόγω covid 19 δεν μπορούμε να επισκεφτούμε μουσεία, ας περιηγηθούμε εικονικά και ας δουλέψουμε με φύλλα δραστηριοτήτων. Να σημειωθεί ότι η φιλοσοφία των δραστηριοτήτων με αρκετές βέβαια τροποποιήσεις βασίζεται σε εκπαιδευτικό υλικό που αντλήθηκε από το Μουσείο Άννα Φρανκ (https://www.annefrank.org/en/). 

Στόχος των δραστηριοτήτων και της επίσκεψης στο Βιογραφικό Μουσείο "Άννα Φρανκ" είναι:

α) να γνωρίσουν την Άννα Φρανκ ως "συγγραφέα"

β) Να γνωρίσουν την οικογένεια Φρανκ

γ) Να εξασκηθούν στη γραφή έχοντας ως παράδειγμα την Άννα Φρανκ

Φύλλο δραστηριοτήτων-Επίσκεψη στο Μουσείο Άννα Φρανκ from Maria Michali

Λίγα λόγια για τη Δ. Σωτηρίου μέσα από μια ακροστιχίδα...

Σπούδασε γαλλίκη φιλολογία στο γαλλικό ινστιτούτο

Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά  

Τα ματωμένα χώματα είναι ένα από τα έργα της 

Ηταν γεννημένη στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας

Ρέει η αγάπη της για τη Σμύρνη στα έργα της

Ιπεκτσί ήταν το βραβείο της για την ελληνοτουρκική φιλία

Οι νεκροί περιμένουν είναι το πρώτο της μυθιστόρημα

Υστερα από τη Μικρασιατική κατστροφή ήρθε ως πρόσφυγας στον Πειραιά

                                                                                       Βασίλης Χ. (Β5)

Κόμικ: Ένας αριθμός-Α. Τσέχοφ

Ο Κάσπαρ Χάουζερ στην έρημη χώρα-Χατζής

Με αφορμή το εικαστικό έργο του Κανιάρη. Αν έπρεπε να φύγω για πάντα απο τη χώρα μου τι θα έπαιρνα μαζί μου ή αλλιώς τι θα έβαζα στη βαλίτσα...

Λίγο πριν φύγω για πάντα, μακριά από αυτόν τον υπέροχο και μαγευτικό τόπο, που έχω περάσει τις πιο όμορφες και άσχημες στιγμές, θέλω να πάρω μαζί μου όλα όσα μου θυμίζουν τις πολύτιμες αυτές στιγμές από την πατρίδα μου. Θα ξεκινήσω από τα πιο μικρά και ‘ασήμαντα’ ίσως πράγματα τα οποία έχουν για εμένα την μεγαλύτερη σημασία. Μια κορνίζα με την οικογένειά μου είναι το πρώτο πράγμα που επιλέγω. Πίσω από αυτήν τη φωτογραφία της κορνίζας κρύβονται χιλιάδες και διαφορετικές στιγμές που πέρασα παρέα με τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι με αγαπούν πραγματικά για αυτό που είμαι και με στηρίζουν σε κάθε καινούργιο μου βήμα για το καλύτερο και το άγνωστο. 

Κοντά μου παίρνω, ακόμα, έθιμα του δικού μου μοναδικού λαού, της πανέμορφης παράδοσης της πατρίδας μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκεί στην ξενιτιά να βγάζω στο σπίτι μου την ελληνική σημαία, σε κάθε εθνική γιορτή, ακόμα και μέσα στους 4 τοίχους μόνο και μόνο για να μου θυμίζει την Ελλάδα μου, την χώρα μου. Πάντα θα εύχομαι, από μέσα μου, σε κάθε γιορτή της θρησκείας μας, ο θεός να έχει καλά τους ανθρώπους που άφησα πίσω μου όσο εγώ τον υμνώ και προσεύχομαι σε εκείνον από την ξενιτιά που θα με έχει πάρει μακριά. Πάντα κάθε Χριστούγεννα, κάθε Πάσχα θα γιορτάζω κι εγώ, κι ας είμαι μόνος διατηρώντας τα έθιμά μου, πράγματα που με φέρνουν δηλαδή όλο και πιο κοντά στον τόπο μου τον μακρινό, στο μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Βέβαια μέσα σε όλα αυτά δεν μπορούν να λείψουν και οι μυρωδιές της πατρίδας μου. Το θυμάρι, ο βασιλικός και η ρίγανη είναι χαρακτηριστικές ευωδιές της Ελλάδας  και καρποί ενός ταλαιπωρημένου και γενναίου τόπου που στο άκουσμα και στην μυρωδιά τους τον θυμίζουν αμέσως. Γιατί αυτά είναι απλά πράγματα που μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες και αυτά θα πρέπει να έχουμε φυλαγμένα μέσα μας. Μα δεν ξεχνώ για κανένα λόγο και το φυλαχτό του πατέρα μου από τον πόλεμο. Δεν θα ξεχάσω τον σταυρό αυτό που τον είχε μαζί του στις δύσκολες εκείνες μέρες και τον προστάτευε ως το τέλος για να γυρίσει πάλι σώος πίσω σε εμάς. Αυτό το αντικείμενο έχει μεγάλη σημασία για εμένα καθώς δηλώνει πως ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες  έχοντά το κοντά σου θα καταφέρεις να επιβιώσεις και να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια που θα φανούν μπροστά σου. Επομένως από εδώ και πέρα, έχοντας όλα αυτά, η ζωή στην ξενιτιά σίγουρα θα είναι καλύτερη και πιο υποφερτή!   

                                                                                                                      Αφροδίτη Τ. , Β4 

Η ζωή του ναυτικού...

Η Τίνα Στ. αφηγείται τη ζωή του παππού της ως ναυτικού μέσα από τις ιστορίες και αναμνήσεις του...

Ο παππούς μου είναι το δεύτερο παιδί μιας πολύτεκνης και φτωχής  οικογένειας. Οι γονείς του ήταν αγρότες και για αυτό όλα τα παιδιά της οικογένειας αναγκάστηκαν να φύγουν από πολύ μικρή ηλικία για να βρουν δουλειά. Έτσι, στα δεκάξι του χρόνια μπάρκαρε στο Εμπορικό Ναυτικό ως ναύτης, στη συνέχεια έγινε λοστρόμος και μετά ανθυποπλοίαρχος. 

Αρχικά ταξίδεψε με δεξαμενόπλοια (τάνκερ) και μετά με φορτηγά πλοία (liberty). Τα ταξίδια του διαρκούσαν πολλούς μήνες. Ένα από τα μεγαλύτερα του ταξίδια διήρκησε δύο χρόνια και είχε ως προορισμό Αμερική – Ιαπωνία. Κατά την διάρκεια αυτών των μεγάλων ταξιδιών του υπήρχε έντονη μοναξιά , νοσταλγία για την πατρίδα και την οικογένεια. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας ήταν μέσω αλληλογραφίας και πολλές φορές τα γράμματα καθυστερούσαν να φτάσουν μέχρι να πιάσουν λιμάνι.

Αυτή τους την μοναξιά προσπάθησαν να την καταπνίξουν με την συντροφιά των ζώων. Σε ένα λοιπόν από τα καράβια που ταξίδεψε υπήρχε μια σκυλίτσα, η  Ραλού, η οποία απολάμβανε τα χάδια, τη φροντίδα, την αγάπη αλλά και την λατρεία όλων των ναυτικών. Δυστυχώς, όμως, αυτό το σκυλάκι δεν έζησε πολλά χρόνια καθώς εγκλωβίστηκε στο σημείο που ανεβοκατεβαίνει η άγκυρα , με αποτέλεσμα οι ναυτικοί να την χάσουν και να την βρουν μετά από μέρες πεθαμένη από υποσιτισμό.

Εκτός όμως από την μοναξιά, οι ναυτικοί είχαν να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Οι συχνές βάρδιες στο κρύο, στις φουρτούνες και στην ομίχλη, που μπορούσε να κρατήσει έως και τρεις μέρες με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος να χαθούν ή να χτυπήσουν πάνω σε άλλο πλοίο, εξουθένωναν τους ναυτικούς και πολλοί μάλιστα δεν άντεχαν  και έφευγαν από το πλοίο. Είχαν όμως να αντιμετωπίσουν και τις ακραίες καιρικές συνθήκες με φουρτούνες και κυκλώνες στα τροπικά κυρίως μέρη στα οποία οι Έλληνες ναυτικοί δεν ήταν συνηθισμένοι, αλλά τις αντιμετώπιζαν με ανδρεία και τόλμη.

Οι δυσκολίες αυτές έφερναν κοντά τους ανθρώπους μεταξύ τους, δημιουργώντας φιλίες που κρατούν ακόμα. Ο παππούς μου μάλιστα μιλάει ακόμα με έναν γέρο ναυτικό από τον Πειραιά που τον ξέρει περίπου 63 χρόνια και συναντιούνται, πίνουν τα ουζάκια τους και θυμούνται τα παλιά.

Τα δύσκολά περιστατικά που θυμάται είναι η σύγκρουση που είχαν πάνω σε έναν βράχο έξω από το λιμάνι της Γαλλίας αλλά και μια μεγάλη φουρτούνα στον Ινδικό ωκεανό  με τεράστια κύματα όπου και στις δύο περιπτώσεις κόντεψαν να βουλιάξουν. Όλοι οι ναυτικοί στις δύσκολές αυτές στιγμές παρακαλούσαν τον Άγιο Νικόλαο και την Παναγία να τους προστατέψει και έκαναν τάματα που θα εκπλήρωναν στις εκκλησιές των χωριών τους. Τέλος ένα άλλο περιστατικό που  θυμάται είναι όταν μεθυσμένος άνδρας έπεσε στην θάλασσα. Τότε όλοι οι ναυτικοί βοήθησαν να κατεβάσουν μια σωσίβια λέμβο στη θάλασσα για να τον βρουν. Ψάχνανε αρκετές ώρες μα δεν τον βρήκαν και τελικά υπέθεσαν πως είχε πνιγεί και έτσι επέστρεψαν στο πλοίο.    

Εκτός από τον παππού μου που είχε να αντιμετωπίσει τις ανθυγιεινές συνθήκες αλλά και όλες τις παραπάνω δυσκολίες , άσχημες στιγμές πέρασε και ο πατέρας μου με την γιαγιά μου. Η παιδική ηλικία του πατέρα μου είναι χωρίς αναμνήσεις με τον μπαμπά του. Έλειπε από όλες τις σημαντικές εκδηλώσεις του σχολείου. Ένιωθε πάντα μειονεκτικά σε σχέση με τους φίλους του καθώς εκείνοι είχαν πάντα και τους δύο γονείς τους ενώ αυτός όχι. Ακόμα και όταν ήταν όλοι μαζί αυτό ήταν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο παππούς μου όταν γυρνούσε από το μπάρκο του, πάντα  του έφερνε όμορφα δώρα για να αναπληρώνει το κενό της απουσίας του. Αν και χαιρόταν ο πατέρας μου με τα δώρα και τα παιχνίδια, θα προτιμούσε να είχε τον πατέρα του κοντά του. Όταν πλέον όμως ήρθε να μείνει μαζί τους ο μπαμπάς μου είχε μεγαλώσει ήταν δεκαοκτώ ετών και είχε συνηθίσει την απουσία του. Το ίδιο παράπονο είχε και η γιαγιά μου, η οποία αντιμετώπιζε όλες τις δυσκολίες μόνη της χωρίς καμία βοήθεια.

                                                                                                                               Τίνα Στ., Β΄4 

Οι γάτες των φορτηγών-Ν. Καββαδίας

Φανταστείτε ότι είστε ένας από τους ναύτες ενός φορτηγού πλοίου που αναφέρει ο Καββαδίας στα ποιήματά του. Στο ημερολόγιό σας γράφετε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας...

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΝΑΥΤΗ

15/8/1920

Πάλι άυπνος…για δεύτερη συνεχόμενη μέρα. Η βάρδια μου πάλι 1:00 – 6:00 το πρωί. Ευτυχώς που ο παπαγάλος μου μένει ξύπνιος και μου κρατάει συντροφιά, αλλιώς, ποιος ξέρει…

Πάλι καλά που βρίσκω ένα πεντάωρο να κοιμηθώ. Με το που ξυπνάω ακούω τον πολυαγαπημένο μου παπαγάλο. Μου θυμίζει την γυναίκα μου που την άφησα πίσω στην πατρίδα. 

19/8/1920

Ευτυχώς οι βραδινές βάρδιες έχουν τελειώσει δύο  μέρες τώρα και κοιμάμαι κανονικά. Κατά  τ’ άλλα όλα ίδια, η μυρωδιά του ψαριού, η κακή ποιότητα υγιεινής και οι σκληρές συνθήκες εργασίας. Σε λίγες μέρες φτάνουμε στον προορισμό μας, το Σύδνεϋ.

20/8/1920

Κάποιες μέρες εύχεσαι να μην υπήρχαν. Η σημερινή μέρα δεν αποτελεί εξαίρεση. Με το που ξύπνησα χτυπά ο συναγερμός και το ταβάνι αρχίζει να στάζει. Ανεβαίνω στο κατάστρωμα, βλέπω νερά ίσαμε ένα μέτρο. Κοιτάω πάνω και βλέπω να έρχεται καταπάνω μου ένα κύμα τρία μέτρα περίπου, τρέχω λοιπόν πάλι στο δωμάτιό μου. Μέσα σε δύο ώρες όλα είχαν τελειώσει. Εγώ και ο παπαγάλος μου την γλυτώσαμε αλλά οι δυο καλοί μου φίλοι όχι, είναι οι δυο πρώτοι ναύτες που χάνονται σε αυτό το ταξίδι.

21/8/1920

Το πλοίο ρίχνει άγκυρα στο Σύδνεϋ. Δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας, για να ξεφορτώσουμε. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είμαι ο μόνος που ξεφορτώνει. Είναι τα γενέθλιά μου αλλά πάλι εμένα αγγάρευσαν. Ενώ ήμουν λυπημένος, μετά το φαγητό ο λοστρόμος μου λέει χρόνια πολλά και μου δίνει έναν υπέροχο παπαγάλο, όλο μπλε με κίτρινα φτερά και έξυπνο βλέμμα. Εκτός από τον παπαγάλο μου έδωσε και έναν πανέμορφο γάτο με πορτοκαλί τρίχωμα και μαύρες ρίγες.  Σήμερα ξεκινάμε για την πατρίδα! Σε έξι μήνες φτάνουμε στην  Ελλάδα.

Θ.Μ.

7 Δεκεμβρίου 1935

Πολυαγαπημένη  μου,

        Πολυαγαπημένη μου που τόσο καιρό μακριά σου δεν βρίσκω το κουράγιο ούτε το όνομά σου να προφέρω.

        Συγγνώμη που άργησα τόσο να σου γράψω, μα τέσσερις μήνες τώρα δεν έχουμε κάνει ούτε μια στάση. Ήταν να κάνουμε στάση σε ένα λιμάνι στην Κροατία, μα η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη αναγκάζοντας μας να συνεχίσουμε το ταξίδι.

        Η ζωή στη θάλασσα είναι δύσκολη. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε υγιείς, μα μερικοί υπέκυψαν στις δυσκολίες και στις ασθένειες που παραμονεύουν.

        Οφείλω να σε ενημερώσω ότι ο μικρός σου αδερφός στέκει ακόμα γερός και άκοπος. Σκληρό παλικαράκι ο Βασιλάκης! Δεν του το ’χα. Κάθε πρωί σηκώνεται χαρωπός σιγομουρμουρίζοντας ή σφυρίζοντας τη μελωδία, που μου ‘χες πει κάποτε, πως σας τραγούδαγε η μητέρα σας, όταν ήσασταν παιδιά. Κάθε μεσημέρι έρχεται στην τραπεζαρία ενθουσιασμένος παρόλο τον απαίσιο χυλό που μας σερβίρουν.

        Δεν θα σου πως μου λείπεις γιατί αυτό ήδη το ξέρεις. Μα έχω κάτι να ζητήσω από σένα. Θέλω να προσευχηθείς για μένα γιατί έχω χάσει πια το κουράγιο να το κάνω ο ίδιος.

        Πιστεύω ήρθε η ώρα να τελειώσω το γράμμα μου προς εσένα εδώ, πριν τα δάκρυα μου μουτζουρώσουν πολύ το μελάνι.

        Αντίο, πολυαγαπημένη μου, ελπίζω να ξαναϊδωθούμε σύντομα.

                                 Νεφέλη Μ. 

"Σπάζουμε τη γυάλινη οροφή": η εργασία μας στο πρόγραμμα Τ4Ε

Βασικό θέμα της εργασίας είναι η «γυάλινη οροφή», τα εμπόδια δηλαδή που συναντούν οι γυναίκες στον εργασιακό χώρο. Οι μαθητές/ριες αναζητούν περιπτώσεις του φαινομένου στο διαδίκτυο, αφηγούνται τυχόν προσωπικές εμπειρίες από το συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον, αναρωτιούνται για τα αίτια του φαινομένου και μαθαίνουν για τα θεσμικά όργανα της ΕΕ που προασπίζονται τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών μέσα από σχετικές συνθήκες. Το διήγημα του σχολικού βιβλίου Λογοτεχνίας «Ένας αριθμός» του Ά. Τσέχωφ, που θίγει το θέμα της εργασιακής εκμετάλλευσης και της παθητικής στάσης μιας γυναίκας στη Ρωσία του 19^ου αιώνα αποτελεί το έναυσμα, για να εξετάσουν οι μαθητές/ριες τι συμβαίνει στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα σε σχέση με τις γυναίκες στον εργασιακό χώρο. Οι μαθητές/ριες εργάστηκαν, κυρίως, ομαδοσυνεργατικά αλλά κι ατομικά πάνω σε ένα μοντέλο Κριτικού Γραμματισμού.
Η εργασία υλοποιήθηκε στο πλαίσο του προγράμματος Teachers 4 Europe (T4E)

M.michali parartima ergasias t4 e from Maria Michali

Ο Κάσπαρ Χάουζερ στην έρημη χώρα

Ο αφηγητής γυρίζει στον τόπο του για μια καινούρια αρχή φέρνοντας μαζί του τις αναμνήσεις από τη Γερμανία. Γράφει στο ημερολόγιο σχετικά...

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Επιτέλους, μύρισε Ελλάδα! Αντίο Γερμανία! Από σήμερα θα ξεκινήσω μια καινούρια αρχή. Θα αρχίσω ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο αυτό που λέγεται ζωή. Δεν κοιτάμε πίσω, παρά μόνο μπροστά και αφήνουμε στην ξενιτιά τη μονότονη και καταθλιπτική ρουτίνα. Από ρομπότ μετατρεπόμαστε σε ανθρώπινα όντα. Είχαμε ξεχάσει τι θα πει περιπέτεια και ποια είναι η προσωπική μας ταυτότητα. Δεχόμασταν εντολές και ήμασταν αναγκασμένοι να τις εκτελέσουμε, να τις φέρουμε εις πέρας. Τι ήμασταν; Θύματα της κοινωνίας. Από τη δουλεία στο σπίτι και από το σπίτι στη δουλειά. Τόσο καιρό ούτε ένας άνθρωπος δεν με ρώτησε ποιος είμαι, τι κάνω ή τι γυρεύω στη Γερμανία. Ούτε και κάποια κοπέλα να ενδιαφερθεί για εμένα. Ήμουν η προσωποποίηση της μοναξιάς και ούτε κάποιος προσφέρθηκε να με κάνει να αισθανθώ οικεία. Αντίθετα όλες οι περίεργες ματιές να συγκεντρώνονται προς το μέρος μου και να με κοιτάνε λες και είμαι ο <<ξενότερος>> από όλους τους ξένους της πολιτείας των ξένων. Και εγώ που νόμιζα πως περπατώντας με το κεφάλι σκυμμένο περνάς απαρατήρητος. Μα η αλήθεια είναι πως με το να περνάς απαρατήρητος ίσως και να κάνεις αισθητή την παρουσία σου.

Δικός σου

Κώστας 

                                                                                            Έλενα Π.

Eκπαιδευτικό πρόγραμμα/διαγωνισμός «Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: Εκαιδευτικές γέφυρες»

Η ιστοσελίδα με την οποία συμμετέχουμε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα/διαγωνισμό «Κύπρος-Ελλάδα-Ομογένεια: εκπαιδευτικές γέφυρες». Με αφορμή το διήγημα του Χ. Μηλιώνη «Το συρματόπλεγμα του αίσχους», οι μαθητές/ριες του Β1 & Β5 του 2ο Γυμνασίου Αγίου Δημητρίου προβληματίζονται πάνω στο κυπριακό ζήτημα και μέσα από τις δημιουργίες τους (κειμενικές και εικαστικές) δείχνουν τις συνέπειες της διχοτόμησης, αλλα και προβάλλουν τη σημασία της επανένωσης του νησιού, την αξία της ειρήνης και της ομόνοιας. Μέσα από μουσικα ακούσματα «γνωρίζουν» την κυπριακή ελληνική. Τέλος, οπτικοποιούν κείμενα της κυπριακής λογοτεχνίας μέσα από τη ζωγραφική και την τεχνική του black out poetry.

Για να επισκεφτείτε τη σελίδα μας, κάνετε κλίκ στην εικόνα

 

https://mariamchl2.weebly.com/

Η επιστροφή του Αντρέα

Αν ο Αντρέας αποφάσιζε να πει την αλήθεια στην κυρία Μαρία, θα της έλεγε...

  Κυρία Μαρία, η κατάσταση στα τάγματα εργασίας ήταν όπως είχατε μάθει, άσχημη. Μας είχαν πιάσει ομήρους. Στο δρόμο που πηγαίναμε στη μεγάλη πορεία για το εσωτερικό της Ανατολής, περπατούσαμε μέσα σε εδάφη άγονα, ξερά, χωρίς νερό και σκιά.  Η σιωπή του θανάτου παντού. Πουλί δεν πετούσε στον ουρανό, χρώμα δεν υπήρχε και το βράδυ οι σκιές μεγάλωναν, έτοιμες να μας φάνε. Στρατοπεδεύαμε όπου μας έβρισκε η νύχτα, ανάμεσα στις άγριες φωνές των θηρίων που έψαχναν τη λεία τους. Φοβόμασταν. Ούτε φωτιά δεν ανάβαμε. Τη μέρα η πορεία χωρίς στάσεις, μέσα στον ήλιο, με κούραση, δίψα και πείνα συνεχιζόταν. Σπάνια συναντούσαμε ανθρώπους και αν ποτέ βρισκόταν κανείς μπροστά μας, μάς αγριοκοίταζε και μας έφτυνε. Υπήρχαν αρρώστιες, πείνα, δίψα, κούραση. Στο τέλος μας πήραν και τα ρούχα και τα παπούτσια. Δουλεύαμε στα τρένα, δύσκολη δουλειά. Αδειάζαμε βαγόνια και κουβαλούσαμε βαρεία φορτία, μέχρι που δεν άντεχαν τα πόδια μας άλλο και λύγιζαν. Ήμασταν μέσα σε αποθήκες και πεθαίναμε ο ένας μετά τον άλλο από αρρώστιες. Εκεί πέθανε και ο Άγγελος. Τον σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου. Εγώ δεν έχω καταλάβει πως κατάφερα και επέστρεψα…

                                                                               ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ.Δ  Β1

Μόλις μας πιάσανε εμένα και τον Άγγελο μας οδήγησαν  μαζί με τους υπόλοιπους  αιχμαλώτους με πορεία  το εσωτερικό  της  Ανατολής. Εκατοντάδες σκυθρωπά πρόσωπα μαζί και εμείς  προχωρούσαμε με βαριά βήματα,  καθώς κουβαλούσαν τεράστια φτυάρια  τα οποία  θα  τα χρησιμοποιούσαν αργότερα. Κανείς  δεν τολμούσε  να  σταματήσει  και όσοι  το έκαναν  σταμάτησαν ολοκληρωτικά. Σταμάτησε η πορεία τους, σταμάτησε η κούραση  και η δίψα τους σταμάτησε  και η καρδιά τους. Τους περίμενε το μαστίγιο  και ο ξυλοδαρμός  των Τούρκων. Όσο περπατούσαμε  μέσα  στο κρύο  τόσο  η ανάγκη μας για τροφή και για νερό  μεγάλωνε. Περιμέναμε  τη νύχτα όπου  όπως μας είχαν  υποσχεθεί  θα μας δίνανε  λίγο νερό και φαγητό. Μέχρι τότε μας οδήγησαν  σε ένα  ορυχείο για την εξόρυξη κάρβουνου. Ο εξευτελισμός  και η κακομεταχείριση  ήταν  στοιχεία  της καθημερινότητάς μας. Όταν  έφτασε επιτέλους  το βράδυ  οι Τούρκοι έδωσαν διαταγή να φάμε  το ψωμί  και τις σταφίδες  που μας έδωσαν. Μόλις δόθηκε η διαταγή  για το νερό όλοι  όρμησαν. Περίπου τριάντα άτομα ποδοπατήθηκαν από τη λαχτάρα τους. Τη νύχτα  αποκοιμηθήκαμε στην ύπαιθρο  και πριν καλά ξημερώσει βρισκόμασταν στα λατομεία με το φτυάρι στο χέρι  και έπειτα  αρχίσαμε την κατασκευή  της διώρυγα. Επί 14 μήνες όλα  αυτά τα υπομέναμε καθημερινά. Τη νύχτα το κρύο ήταν αδιανόητο  και όσο  περνούσαν  οι ημέρες η χολέρα  και η φυματίωση  εμφανίστηκαν και αποδεκάτισαν  τους περισσότερους  από εμάς. Ο Άγγελος  ήταν  πολύ δυνατός. Ποτέ δεν εγκατέλειψε την ελπίδα  για τα  ελευθερία.  Πολλές φορές  μου έλεγε ότι δεν φοβόταν τον θάνατο. Καθένας που φεύγει  δίνει δύναμη στους υπόλοιπους  για να συνεχίσουν. Τα λόγια αυτά  έδιναν κουράγιο και τόλμη σε όλους εμάς. Πάντα έλεγε ότι όλοι αυτοί που φεύγουν μένουν πάντα στις καρδιές  μας γεμίζοντάς τες με περηφάνια. Έτσι λοιπόν  και ο Άγγελος θα μείνει πάντα  στις καρδιές μας  θυμίζοντάς μας ότι  δε θα πρέπει  να χάνουμε ποτέ  την πίστη μας και την ελπίδα. 

Ιωάννα Χ 

Λοιπόν κυρία Μαρία αν θέλετε να μάθετε την αλήθεια θα σας την πώ. Δεν θα δειλιάσω. Ήμασταν κλεισμένοι για μέρες στο κατώι. Δεν μπορούσαμε να μένουμε άλλο, εφόσον ήταν ζήτημα χρόνου να συμβεί το μοιραίο. Πήραμε την απόφαση να δραπετεύσουμε , αλλά αυτό απέδειξε πως η τύχη δεν ήταν με το μέρος μας. Μας έπιασαν πριν χαράξει καλά – καλά, καθώς προχωρούσαμε με την ελπίδα να βρούμε ένα βαπόρι. Μας οδήγησαν με κλοτσιές σε ένα μικρό και κλειστό μέρος, σαν κρατητήριο, με σχετικά νέα και μεσόκοπα άτομα , άρρωστα και πεινασμένα. Τους εκλιπαρούσαμε για μια σταγόνα νερό, όχι για να πλυθούμε αλλά για να ξεδιψάσουμε. Μέρες αργότερα μας οδήγησαν σε ένα ήρεμο και έρημο μέρος. Μόνο που διανύσαμε την απόσταση αυτή με τα πόδια. Περπατούσαμε για ώρες ξυπόλητο , πάνω σε πέτρες, δίπλα σε γκρεμούς, σκαρφαλώναμε σε βουνά με τα γυμνά και γδαρμένα χέρια μας κρατώντας τους πληγωμένους ή και ετοιμοθάνατους συνανθρώπους μας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαμε να συνέλθουμε από τα βίαια χτυπήματα των στρατιωτών. Επιτέλους φτάσαμε σε ένα λατομείο. Κάτω από τις ακτίνες του ήλιου το σπάσιμο των πετρών γινόταν όλο και πιο δύσκολο. Ο Άγγελος ήλπιζε να αντέξουμε μέχρι το τέλος. Οι δυνάμεις του όμως ήταν εντελώς αντίθετες. Δεν άντεξε... Τα βίαια χτυπήματα τον ισοπέδωσαν. Τον σκότωσαν……. Μετά από λίγους μήνες μας άφησαν ελεύθερους. Εγώ ευτυχώς ήρθα με την πρώτη …….. και τελευταία αποστολή.

                                                                Έλενα Π. Β’5

-          Αφότου εισέβαλαν στην πόλη έπιασαν τους άνδρες και τους φυλάκισαν . Μας είπαν ότι θα μας πάνε για καταναγκαστικές εργασίες στα «αμελέ ταμπουρού,» . Δεν ήμασταν σίγουροι τι εννοούσαν αλλά ξέραμε ότι δεν ήταν  καλό .  Όσο ήμασταν στον δρόμο μαζί με τους άλλους φυλακισμένους έβλεπα την ελπίδα να απομακρύνεται , την ελπίδα ότι θα γυρίσω στην πατρίδα να χάνεται μες τα όπλα και τα μαστίγια που κρατούσαν οι εχθροί. Ο Άγγελος όμως όχι. Παρέμενε πιστός και αυτό μας ενθάρρυνε όλους . Την νύχτα φάγαμε τα λιγοστά τρόφιμα που μας έδωσαν και πεινασμένοι εγώ και ο Άγγελος πήγαμε στο κοντινό  χωρίο να ζητιανέψουμε κάτι να φάμε αλλά οι άνθρωποι πιο ψυχροί και από τους στρατιώτες μάς γύρισαν την πλάτη. Το πρωί μας πήγαν στα λατομεία. Δουλεύαμε μέχρι λιποθυμίας , οι πιο αδύναμοι και οι γέροι άρχισαν να μας αφήνουν σιγά-σιγά   από την κούραση και την ασιτία. Μετά από λίγες μέρες εγώ, ο Άγγελος και κάποιοι άλλοι σαστισμένοι, κουρασμένοι και πληγωμένοι άνδρες είπαμε πως δεν αντέχαμε άλλο. Σκεφτήκαμε να το σκάσουμε . Καθώς πλησιάζαμε το βαπόρι ακούστηκε ένας πυροβολισμός . Ο Άγγελος έπεσε κάτω. Τους έπιασαν όλους, μόνο εγώ ξέφυγα... Δεν νομίζω να γλίτωσε κανείς...

Γιάννης Π.  Β΄5